033. Suzanne Collins - W pierścieniu ognia

Tytuł: W pierścieniu ognia
Oryginalny tytuł: Catching fire
Autor: Suzanne Collins
Wydawnictwo: Media Rodzina
Seria: Igrzyska śmierci, tom 2
Ilość stron: 358

W pierścieniu ognia jest drugim tomem Igrzysk śmierci. Miałam zamiar sprezentować sobie ów książkę na Boże Narodzenie, ale natknęłam się na nią w bibliotece. Nie czekałam więc dłużej, tylko wypożyczyłam i zaczęłam czytać.

Wydarzenia rozgrywają się w Panem - państwie podzielonym na dwanaście Dystryktów, a niegdyś trzynaście. Główną bohaterką jest Katniss Everdeen - zwyciężczyni 74. Głodowych Igrzysk (razem z Peetą Mellarkiem) i mieszkanka ostatniego, nauboższego Dwunastego Dystryktu.

Katniss po zwycięstwie musiała nauczyć się żyć jako słowna i rozpoznawalna osoba. Takie życie jej jednak nie odpowiada. Na porzeby widzów musi twierdzić, że po uszy zakochana jest w Peecie, choć jej serce w tajemnicy wyrywa się do innego - Gale'a, którego, o losie, każdy uważa za jej kuzyna. W dodatku dziewczynę czeka teraz tradycyzja podróż do każdego dystryktu, zakończona w Kapitole. A jakby tego było mało, nastroje mieszkańców się pogarszają, niemalże każdy pragnie rewolucji, której symbolem staje się Kosogłos - sama Katniss. W dodatku nieubłagalnie zbliżają się kolejne Igrzyska Ćwierćwiecza. Co tym razem szykują władze? Nikt się tego nie spodziewa...

Mówiąc szczerze, po przeczytaniu inforamcji na obwolucie książki, nie byłam usatysfakcjonowana. Ponad trzysta stron opisów jednej podróży? Chciałam jednak pociągnąć moją przygodę z Igrzyskami śmierci po tak rewelacyjnym pierwszym tomie. I było warto! By nie uchylać rąbka tajemnicy tym, którzy jeszcze nie czytali W pierścieniu ognia, powiem jedynie, że zupełnie nie spodziewałam się takiego potoczenia historii Katniss i innych bohaterów.

Bohaterka znów objawiła się jako pomysłowa osoba, która potrafi wyjść cało z najgorszych sytuacji. Nie jest to jednak idealna dziewczyna - ona sama, jak i jej przyjaciele wytykają jej wiele wad - jest to dla mnie ogromnym plusem tej lektury, ponieważ bohaterka wydaje się przez to jednym z nas - zwyczajnych ludzi. Podejmuje nie zawsze słuszne decyzje, których później odczuwa skutki, tylko dla szczęścia innych, choć należy zaznaczyć, że i dla własnego również.

Świat, jaki stworzyła autorka także nie jest doskonały. Przypomina mi czasy wojny, choć w nieco bardziej nowoczesnym wydaniu. Aż serce się krajało, czytając i co najważniejsze odczuwając cierpienie bohaterów.

Książkę czytałam z zapartym tchem. Całkowicie mnie pochłonęła, zabierając mi cały jeden dzień życia. Ale czym jest jeden dzień w obliczu tak wspaniałej lektury? Choć miałam inne zajęcia, nie potrafiłam jej odłożyć, dopóki nie skończyłam czytać ostatniego zdania. A więc moja mała rada: jeśli macie tego dnia pilne sprawy, trzymajcie się z daleka od dzieł Suzanne Collins! Wciągają!

Moja ocena: 10/10

Książka przeczytana w ramach wyzwania:

CZYTAM FANTASTYKĘ